Als het gras en onkruid weelderig groeit, noemen we het achterstallig groenonderhoud. Als het gras door Cyclus lekker kort is gemaaid, voelen we ons aangetast in onze privacy. Bewoners in Achterwillens is een strook struiken beloofd langs het fietspad dat op grote afstand en gescheiden door een sloot van de woningen ligt. Struiken van drie meter hoog zodat niemand eroverheen kan gluren. Zodoende kunnen ze genieten van hun privacy. Wat zich vervolgens achter die struiken afspeelt, zal ze een zorg zijn. En we weten allemaal wat voor narigheid zich op onoverzichtelijke wandel- en fietspaden kan voordoen. Ik zou in ieder geval mijn kind een andere route laten fietsen.
Maar goed, de gemeente heeft het de bewoners beloofd en via onze groene ombudsman wordt het nu min of meer afgedwongen. Ik krijg er een beetje nare smaak van. Zijn we nou nooit eens tevreden. Woon je op één van de mooiste plekjes in Gouda, met een vrij uitzicht, is het nog niet goed. Wat een gedoe allemaal. Als je zonodig privacy wilt, zet je toch zelf een paar struiken achterin je tuin. We wonen met zeventigduizend zielen op een stukje grond van nauwelijks vier bij vier kilometer. Er zijn legio mensen die bovenop elkaar gepakt wonen en maar heel weinig ruimte en privacy om zich heen hebben. Sterker nog, als ik mijn best doe, kan ik zo het eten van het bord van mijn overbuurman afkijken. Kijk eens naar de wereld om je heen. Wordt het niet eens tijd dat we tevreden zijn met wat we hebben, in plaats van alsmaar te klagen.
Door: Marianka Peters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten